Yeni Krallığın tek yerli firavunu olan I. Ahmose'nin M.Ö. 1514'teki ölümünden sonra Mısırlılar Filistin'i işgal etmeye başladılar.
Kraliçe Hatshepsut döneminde (M.Ö. 1479-58) Filistinliler, Mısır hakimiyetine karşı başkaldırmaya başladılar.
Bu isyan dalgası bir sonraki firavun III. Thutmose tarafından güç kullanarak bastırıldı.
Thutmose istikrarlı bir yönetim kurdu ve bu durum, ondan sonrakiler tarafından da uzun süre devam ettirildi.
Amarna olarak bilinen bu döneme ait arkelojik bulgular oldukça detaylıdır.
Örneğin Retenu bölgesi (Suriye-Filistin), üç idari bölgeye bölünmüştü ve Mısırlı valiler tarafından yönetiliyordu.
Bunlardan üçüncüsü (Kenan), Mısır sınırından Biblos'a kadar olan Filistin'i kapsıyordu.
Mısır Firavunlarının Filistin'e özel bir ilgi göstermesinin nedeni M.Ö. 1375 kadar Mitanniler, daha sonra da Hititler tarafından rahatsız edilen Fenike ve Güney Suriye'nin güvenliğini sağlamaktı.
M.Ö. 1292'den sonra, 18. hanedanın sonlardaki güçsüz firavunlar gidip yerine 19. hanedanın I. Seti ve II. Ramses (M.Ö. 1279-13) gibi güçlü kralları geldi.
Bu krallar Hititlerin güneye akınlarını körelttiler ve çatırdamakta olan Mısır İmparatorluğu'nu güçlendirdiler.
M.Ö. 13. yüzyılın sonlarında Filistin'deki Kenanlı vassal prenslikler, yabancı bürokratlara yapılan ödemeler ve yolsuzluklar nedeniyle oldukça zayıflamıştı.
Bu dönemde İsrailoğulları, Şeria Nehri'nin doğusundaki dağlık bölgenin büyük kısmını ve Batı filistini ele geçirdiler.
Arkeolojik bulgular, Filistin'deki İsrailoğulları yerleşiminin, Kitabı Mukaddes'tekinden çok daha farklı ve karmaşık olduğunu göstermektedir.
19. hanedanın sonlarında Filistin'deki Mısır hakimiyeti son buldu.
M.Ö. 12. yüzyılda Mısır, Filistin tarihini çok az etkiledi.
Filistin'in bundan sonraki tarihi incelenirken sıklıkla Kitabı Mukaddes'e başvurulur.
Kitabı Mukaddes'teki bilgilerin doğruluğu oldukça tartışmalı olmakla birlikte arkelojik bulguların ya da diğer belgelerin yetersiz olduğu durumlarda başlıca kaynaktır.
Kraliçe Hatshepsut döneminde (M.Ö. 1479-58) Filistinliler, Mısır hakimiyetine karşı başkaldırmaya başladılar.
Bu isyan dalgası bir sonraki firavun III. Thutmose tarafından güç kullanarak bastırıldı.
Thutmose istikrarlı bir yönetim kurdu ve bu durum, ondan sonrakiler tarafından da uzun süre devam ettirildi.
Amarna olarak bilinen bu döneme ait arkelojik bulgular oldukça detaylıdır.
Örneğin Retenu bölgesi (Suriye-Filistin), üç idari bölgeye bölünmüştü ve Mısırlı valiler tarafından yönetiliyordu.
Bunlardan üçüncüsü (Kenan), Mısır sınırından Biblos'a kadar olan Filistin'i kapsıyordu.
Mısır Firavunlarının Filistin'e özel bir ilgi göstermesinin nedeni M.Ö. 1375 kadar Mitanniler, daha sonra da Hititler tarafından rahatsız edilen Fenike ve Güney Suriye'nin güvenliğini sağlamaktı.
M.Ö. 1292'den sonra, 18. hanedanın sonlardaki güçsüz firavunlar gidip yerine 19. hanedanın I. Seti ve II. Ramses (M.Ö. 1279-13) gibi güçlü kralları geldi.
Bu krallar Hititlerin güneye akınlarını körelttiler ve çatırdamakta olan Mısır İmparatorluğu'nu güçlendirdiler.
M.Ö. 13. yüzyılın sonlarında Filistin'deki Kenanlı vassal prenslikler, yabancı bürokratlara yapılan ödemeler ve yolsuzluklar nedeniyle oldukça zayıflamıştı.
Bu dönemde İsrailoğulları, Şeria Nehri'nin doğusundaki dağlık bölgenin büyük kısmını ve Batı filistini ele geçirdiler.
Arkeolojik bulgular, Filistin'deki İsrailoğulları yerleşiminin, Kitabı Mukaddes'tekinden çok daha farklı ve karmaşık olduğunu göstermektedir.
19. hanedanın sonlarında Filistin'deki Mısır hakimiyeti son buldu.
M.Ö. 12. yüzyılda Mısır, Filistin tarihini çok az etkiledi.
Filistin'in bundan sonraki tarihi incelenirken sıklıkla Kitabı Mukaddes'e başvurulur.
Kitabı Mukaddes'teki bilgilerin doğruluğu oldukça tartışmalı olmakla birlikte arkelojik bulguların ya da diğer belgelerin yetersiz olduğu durumlarda başlıca kaynaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
muzafferbadem@hotmail.com